~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Οι ’Ελληνες…δέχονται όλους τους αδικημένους ξένους και όλους τους εξωρισμένους από την πατρίδα των δι’ αιτίαν της Ελευθερίας». Ρήσεις του Ρήγα Βελεστινλή
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

!!

!!
Άνθρωποι και Φύση πάνω από τα κέρδη

~


Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει.

Bertolt Brecht, 1898-1956, Γερμανός συγγραφέας

Η Φωτό Μου

Καθημερινά... με τον Πάνο Αϊβαλή // Επικοινωνία στο email: kepeme@gmail.com

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ΕΛΛΑΔΑ - ΜΝΗΜΕΙΑ - Αρχαιολογικοί χώροι - Ελληνικός Πολιτισμός - "Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"
.................................................................~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Τελευταίες Ειδήσεις

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

Η τρέχουσα έκθεση στο Λούβρο είναι πολύ σημαντικό γεγονός για την Ελλάδα.


Ο Μ. Αλέξανδρος στο Λούβρο

 ‘’Το βασίλειο του Μ. Αλεξάνδρου, η αρχαία Μακεδονία’’



Ÿ œ.
‘»έ¾±½´Á¿Â ÃÄ¿ ›¿ύ²Á¿ ¤¿ ²±Ãί»µ¹¿ Ä¿Å œ. ‘»µ¾ά½´Á¿Å, · ±ÁÇ±ί± œ±ºµ´¿½ί±


Στο φημισμένο και έγκυρο αυτό Μουσείο, εκατομμύρια επισκέπτες από διάφορα κράτη του κόσμου μπορούν να δουν την έκθεση αυτή και να θαυμάσουν τον πολύ υψηλού επιπέδου πολιτισμό και την περίτεχνη καλλιτεχνική παραγωγή της χρυσοφόρας Μακεδονίας, που είναι η πατρίδα του Μ. Αλεξάνδρου και βρίσκεται στην Ελλάδα.
Για μας είναι εμφανές όχι όμως και για τους ξένους που δεν γνωρίζουν ότι η Μακεδονία είναι επαρχία της Ελλάδος και μπερδεύουν το όνομα με άλλο κράτος.
Όλοι οι ξένοι γνωρίζουν και θαυμάζουν τον Μ. Αλέξανδρο και υπάρχει στην μυθολογία πολλών εθνών. Απόδειξη είναι η μεγάλη επιτυχία των προηγουμένων εκθέσεων, που γίνονται από πολλά χρόνια, στα μεγαλύτερα Μουσεία, σε διάφορες πρωτεύουσες και μεγαλουπόλεις του κόσμου. Αναφέρουμε στα τελευταία 10 χρόνια : Εθνικό Μουσείο-Τόκυο, Ερμιτάζ-Αγ. Πετρούπολη, Ν.Υόρκη, Μανχάϊμ, Γκεττύ -Καλιφόρνια, Μαδρίτη, Αμστερνταμ, Οξφόρδη και τέλος Παρίσι, συχνά με διαφορετική οπτική γωνία. Περισσότερα ...


*από το: http://www.schizas.com/


Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙΡΩΝ KAI ΘΕΣΜΩΝ




Του Παναγιώτη Ι. Καραφωτιά, 
Καθηγητή Διεθνών Σχέσεων 
του Πανεπιστημίου Ινδιανάπολης, 
π. Διευθύνοντος Συμβούλου του Γραφείου ΟΗΕ
 για Ελλάδα, Κύπρο και Ισραήλ

Μετά τον «ορυμαγδό» ρεπορτάζ, ανακοινώσεων, δηλώσεων κ.ά. σχετικά με τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου, που έγιναν αντικείμενο πολλαπλών ερμηνειών, διαστρεβλώσεων και καπηλείας, μήπως θα ήταν χρήσιμο να επιχειρήσουμε μια ψύχραιμη και αντικειμενική προσέγγιση και αξιολόγησή τους, γιατί ένα από τα  χαρακτηριστικά της παθολογίας της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής σκηνής είναι η αμνησία και η έλλειψη μέτρου κριτικής, που επιβεβαιώθηκαν τόσο δραματικά στα επεισόδια της 28ης Οκτωβρίου, Ημέρας μεγίστης εθνικής διαχρονικής σημασίας. 
΄Αραγε, θυμήθηκαν όλοι συνειδητά, κριτικά, τη σημασία της Ημέρας ή απλά αρκέστηκαν σε τυπικές, δημοσιοσχετίστικες εκδηλώσεις; Η σημασία της Ημέρας ήταν και είναι ότι περίπου 600 χιλιάδες Έλληνες {πρώτοι σε παγκόσμιο επίπεδο σε αναλογία πληθυσμού} θυσίασαν το πολυτιμότερο αγαθό, την ίδια τη ζωή τους για χάρη ενός εξίσου πολύτιμου αγαθού-ιδανικού, της ελευθερίας και των όσων αυτή συνεπάγεται: δημοκρατία, ειρήνη, ασφάλεια, κράτος δικαίου, ευημερία. Αν κάποιος σήμερα, ύστερα από 60 χρόνια από το Ηρωϊκό Επος του 40, τολμούσε μιαν αναφορά στην ιερή μνήμη των σύγχρονων ηρώων- μαρτύρων του έθνους, τι θα έλεγε; Με τι φωνή; ΄Η θα ήταν μια κραυγή θρήνου, απόγνωσης, αγανάκτησης για τη δραματική παρακμή της Πατρίδας μας;
Τι απολογισμό θα έκανε; Θα εξιστορούσε με βαθειά θλίψη ότι οι θυσίες των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων λησμονήθηκαν, αγνοήθηκαν, έγιναν στόχος νέο-διχαστικών, μισαλλόδοξων, αρχομανιακών κυκλωμάτων, που μετά το θρίαμβο του 40 οδήγησαν την Πατρίδα σε εμφύλιο  σπαραγμό και αργότερα  στην τραγωδία της Κύπρου, και τώρα στην οικονομική και όχι μόνον «υποδούλωση» της χώρας; Ας τολμήσουν, επιτέλους-γιατί οι καιροί είναι πολύ κρίσιμοι-οι ηγεσίες της χώρας {όσες ευθύνονται}, με αίσθημα αυτοσεβασμού, ευθύνης και εθνικής υπέρβασης, να παραδεχθούν τα τραγικά σφάλματά τους, να ζητήσουν συγγνώμη για τα δεινά που προκάλεσαν στο λαό και να πράξουν αυτό που επιβάλλει το πατριωτικό καθήκον, και όχι εθελοτυφλούσες να προβαίνουν σε απελπιστικές κινήσεις εξαιτίας φόβου, {«σύνδρομο Καντάφι»}, οδηγώντας το λαό σε εμφύλιο σπαραγμό, και να στέρξουν σε μια γενικά αποδεκτή εθνική πολιτική, πέραν από κομματικούς αυτοσχεδιασμούς και σκοπιμότητες, με μια οικουμενική κυβέρνηση σωτηρίας απαρτιζόμενη από αποδειγμένα ικανούς και ακέραιους πατριώτες διεθνούς κύρους, με συγκεκριμένο πρόγραμμα που να εγγυάται την αντιμετώπιση της κρίσης σε συνεργασία με διεθνείς οργανισμούς κ.ά., και τη διεκδίκηση εθνικών δικαίων{την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και τις πολεμικές αποζημιώσεις,}και την ανάπτυξη, αλλά και εσωτερική κάθαρση για να πεισθούν όλοι ότι η διαφθορά στην Ελλάδα αποτελεί παρελθόν.  Γιατί, ας μη γελιόμαστε.
 Μπορεί στις εκδηλώσεις για την Επέτειο να παρεισέφρησαν «γνωστοί-άγνωστοι», όργανα διχαστικών και αναρχικών κύκλων, με ακραίες ενέργειες για να προκαλέσουν ταραχές,  αλλά από ότι διαφάνηκε οι περισσότεροι ανήκαν στην κατηγορία των γνήσια αγανακτισμένων, στο 18% ανέργων, στο 30%  πτυχιούχων ανέργων, που προσπαθούν να εξασφαλίσουν εργασία στην ξενιτιά όπου η αφαίμαξη εγκεφάλων έχει αναχθεί σε επιστήμη, στις άλλες εκατοντάδες χιλιάδες που επιβιώνουν χωρίς αξιοπρέπεια και ζουν υπό τη «Δαμόκλειο σπάθη» απόλυσης, «εφεδρείας», «χαρατσιών», κατά συρροή ψευδών και εμπαιγμού, και πολλοί από τους οποίους, νέοι, δεν μπορούν να  δημιουργήσουν οικογένεια εξαιτίας της στέρησης των απαραίτητων πόρων επιβίωσης. Συνεπώς, για ποιο μέλλον της Πατρίδας μιλάμε; 
Μήπως συντελείται μια άδηλη κοινωνική «γενοκτονία» και  επιστροφή σε Αρχαία Ρώμη και το Μεσαίωνα; Και όλα αυτά αποτελούν ένδειξη απόδοσης φόρου τιμής στις θυσίες των ηρωϊκών αγωνιστών του ΄Επους του 40 και συνάδουν με δημοκρατικά, πολιτισμένα καθεστώτα; Εξάλλου, αλίμονο αν οι Ελληνες δεν διαμαρτύρονταν. 
Τότε θα σήμαινε και ψυχική και ηθική «υποδούλωση».  Πέραν, όμως από τα παραπάνω,  δυο άλλα θλιβερά και σημαδιακά γεγονότα, που πρέπει να προβληματίζουν σοβαρά όλους, είναι ότι φέτος, την 24 Οκτωβρίου, Ημέρα του ΟΗΕ, για πρώτη φορά στην ιστορία του Οργανισμού στην Ελλάδα, κατέθεσε τον καθιερωμένο Στέφανο στο Μνημείο του ΄Αγνωστου Στρατιώτη απλός υπάλληλος του υπουργείου εξωτερικών, ενώ στο παρελθόν τον κατέθετε ο υπουργός ή ο υφυπουργός {έως το ανίερο κλείσιμο του μόνιμου Γραφείου του ΟΗΕ το 2005}, και κατόπιν γγ και πρέσβεις.  
Επίσης, κάποιοι πολιτικοί ηγέτες, αναφερόμενοι στο αιματοκύλισμα στη Μ.Α., ζήτησαν την επέμβαση του ΝΑΤΟ, αλλά αγνόησαν τον κατεξοχήν αρμόδιο Οργανισμό, τον ΟΗΕ. Τα γεγονότα αυτά σχολιάσθηκαν αρνητικά από εκπροσώπους υπηρεσιών του ΟΗΕ κ.ά., θεωρώντας τα ως ένδειξη υποβάθμισης του Οργανισμού, για τις αρχές και τα ιδανικά του οποίου θυσιάστηκαν, πέραν των Ελλήνων που προαναφέραμε, περίπου 70 εκατομμύρια άνθρωποι. Τελικά, μήπως σήμερα ισχύει για την Πατρίδα μας το δραματικό Σεξπηρικό «κάτι σάπιο συμβαίνει στο βασίλειο της  Δανιμαρκίας»;
 Ελληνες, «ΑΠΙΤΕ»! {ΑΠΙΤΕ ήταν το σύνθημα του Περικλή και σημαίνει νέο ξεκίνημα, καινούρια αρχή.